نویسنده : نگار مرادی
ژانر : عاشقانه
قسمتی از رمان
نگام روی عکس گره خورده بود چشم‌های قشنگ و مهربونش داشت منو می‌کشید به سال‌ها پیش به روزایی که تنها غم دنیا واسم صبح زود بیدار شدن و تا مدرسه پیاده گز کردن بود. روزهایی که سرخوش و شاد بودم و کنار مامان و بابا حس خوشبخت‌ترین دختر دنیا رو داشتم. ناخودآگاه ذهنم کشید روی روزایی که با شروع تعطیلات تابستون و خلاصی از درس و مدرسه راحت روی تختم خوابیده بودم. از ساعت ۳۰/۶ با خودم کلنجار می‌رفتم که خوابم ببره اما این ۹ ماه توفیق اجباری مدرسه نمی‌ذاشت با خیال راحت تا لنگ ظهر بخوابم. دوباره چشمام رو بستم و سعی کردم بخوابم اما نمی‌شد صدای ساعت زنگدار باعث شد تمام حرص و عصبانیتم رو سرش خالی کنم و محکم بکوبمش زمین تا شاید با بیرون اومدن دل و روده‌اش دست از سرم برداره. پتو رو تا بالای سرم کشیدم اما هیچ حسی جز کمبود اکسیژن و خفگی عایدم نشد بی‌فایده بود خواب از سرم پریده بود و نمی‌شد کاریش هم کرد بی‌حوصله از جا بلند شدم و چند مشت آب به صورتم پاشیدم مطمئنم اگه مامان این لحظه رو می‌دید کلی بهم غر می‌زد و با اصطلاح همیشگی خودش می‌گفت: تو باز صورتت رو گربه‌شور کرد.
رقص مرگ
